Long Covid en het Geweld van Individuele Verantwoordelijkheid - Publicatie in Tijdschrift voor Ethiek en Gezondheid

Vandaag is mijn artikel "#LongCovid en het geweld van individuele verantwoordelijkheid"gepubliceerd in het Tijdschrift voor #Ethiek en #Gezondheid. 

Ik presenteer daarin 4 argumenten: 

1) dat iedereen kwetsbaar is voor Long Covid

"We zijn allemaal kwetsbaar.Echter, in plaats van deze realiteit onder ogen te zien en volksgezondheidsmaatregelen (zoals de investering in schone lucht) te nemen, verwijst de overheid naar individuele verantwoordelijkheid en creëert daarmee een cultuur van Covid-onverschilligheid en -ontkenning (Matthies-Boon en Sharon, 2024). Hoewel iedereen kwetsbaar is, zijn LC-patiënten hier vooral de dupe van: zij worden op zich zelf aangewezen"

2) dat Long Covid zodanige lichamelijke afhankelijkheid inhoudt, dat het het idee van individuele verantwoordelijkheid werkelijk absurd maakt:

"Het is niet alleen zo dat er vaak niet veel te zelf-managen valt in LC. LC legt ook nog eens de validistische aannames van individuele verantwoordelijkheid bloot, namelijk de vooronderstelling van een atomistisch individu, wiens (vrije) wil in de wereld handelt en aan wie daarom verantwoordelijkheid kan worden toegeschreven. Ernstige LC betekent echter niets minder dan de onderwerping van de wil aan de grillen van het (slecht functionerende) lichaam. [We zijn] helemaal niet zo autonoom en [zelf]bepalend is als de mythe van individuele verantwoordelijkheid ons doet geloven. Een beleid van individuele verantwoordelijkheid onderkent niet alleen deze structurele lichamelijke beperkingen van de wil, maar verkleint mogelijk ook ons lichamelijk vermogen om individuele verantwoordelijkheid uit te oefenen. Immers, het gaat om herhaaldelijke blootstelling aan een invaliderend virus dat ieder van ons elk moment kan uitschakelen"

3) dat individuele verantwoordelijkheid sociaal gezien onmogelijk is 

"De nadruk op individuele verantwoordelijkheid [...] negeert dat het een besmettelijke ziekte [betreft dat] buiten het bereik van individuele controle valt, zeker als vaccinaties onvoldoende beschermen. En als iemand individuele verantwoordelijkheid wil nemen door het dragen van beschermende maskers, wordt dit erg moeilijk gemaakt door het gebrek aan maatschappelijke acceptatie en door fysieke en verbale bejegening"

4) dat het idee van individuele verantwoordelijkheid leidt tot psychologisering van Long Covid en PAIS. 

"Het resultaat was een onjuiste behandeling [..] door patienten te onderwerpen aan cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie. Patiënten zouden zelf verantwoordelijk zijn voor hun ziekte, en moesten die verhelpen door het aannemen van positieve gedachten/houdingen die de foute lichaamssignalen negeerden. Dit leidde vaak niet alleen tot een [ernstige] chronische fysieke verslechtering maar ook tot een internalisering van schuldgevoelens."